Марына Цвятаева
   ВЕРШЫ
   * * *
   Любасць адкуль жа такая?
   Не першы раз лашчу скронi,
   Вуснамi вусны чакаю,
   I ад вясны ў палоне.
   Святлелi i гаслi ночы.
   (Любасць адкуль жа такая?),
   Святлелi i гаслi вочы:
   З iмi сустрэч шукаю.
   Песня слязу выракала.
   Ноч па вуголлi хадзiла.
   (Любасць адкуль жа такая?)
   Голас твой разбудзiла.
   Любасць адкуль жа такая?
   I што з ёй рабiць, спявача,
   Каб яна век не змаўкала
   З вейкамi твайго плачу?!
   18 лютага 1916
   * * *
   Жнiвень - астры,
   Жнiвень - зоркi,
   Жнiвень - гронкi
   Вiнаграду i рабiн
   Iржавых - жнiвень!
   Паўнаважным, дабрадзейным
   Яблыкам сваiм iмперскiм,
   Як дзiця, гуляеш, жнiвень,
   Як далонню, гладзiш сэрца
   Iменем сваiм iмперскiм:
   Жнiвень! - Сэрца!
   Месяц познiх пацалункаў,
   Лiўняў i маланак познiх!
   Лiўняў зорных
   Жнiвень! - Месяц
   Лiўняў зорных!
   7 лютага 1917
   * * *
   А ў лоб цалаваць - турботы ўсе зняць.
   Я ў лоб цалую.
   Вачэй не мiнаць - бяссоння не знаць.
   Я ў вочы цалую.
   Губы шукаць - калодзеж капаць.
   Я ў губы цалую.
   У лоб цалаваць - памяць суняць.
   Я ў лоб цалую.
   5 чэрвеня 1917
   * * *
   Палюбiў багаты - бедную,
   А вучоны - ды без розуму,
   Палюбiў румяны - бледную,
   А харошы - сэрцам грозную:
   Залатар - паўгроша меднага.
   - Дзе ж, купец, сляды раскошы той?
   "На дзiравым донцы кошыка!"
   - Дзе ж, гардлiвец, плён навучанькi?
   "У дзявочых ласках-ручаньках!"
   - Дзе ж, хлапчына, шчок чырвоных жар?
   "Растапiў за ноч вачэй пажар!"
   - З ланцужком дзе ж крыжык срэбненькi?
   "Пад абцасамi ды ў дзеванькi!"
   __________
   Не любi, багаты, - бедную,
   А вучоны - ды без розуму,
   Не любi, румяны, - бледную,
   А харошы, - сэрцам грозную:
   Залатар - паўгроша меднага!
   21-26 траўня 1918
   * * *
   С.Э.
   Пiсала я на грыфельных брусках,
   На веерах, з лiстотай, ледзь жывою,
   Каля ракi, ля мора - на пясках,
   На лёдзе-шкле - пярсцёнкамi зiмою,
   I на ствалiнах векавых рабiн...
   Нарэшце - каб было для ўсiх вядома!
   Што ты: мой любы, любенькi й адзiн!
   Пiсала я вясёлкамi i громам.
   Я так хацела, каб найкожны лёс
   Квiтнеў, як ружы ў веснавых далонях!
   I як пасля - твар баранiўся слёз,
   Тваё iмя - пульсiравала ў скронях...
   Яно ў руцэ - прадажненькiм пiсьмом
   Так сцiснута, што болем сэрца джалiць!
   Не ў куплi! Знай! Як дар - пярсцёнак мой
   Сябе ўратуе й на скрыжалях.
   18 траўня 1920
   Пераклала Валянцiна Аколава