Уладзiмiр Арлоў
   Хоку
   * * *
   Грэйся, яшчарка,
   памiж цёплых камянёў.
   Доўжыцца жнiвень.
   * * *
   Маленькi сьлiмак
   задумаўся пра вечнасьць
   на цёплай рэйцы.
   * * *
   Няўжо, крынiца,
   ты дасюль ня ведаеш,
   як мяне завуць?
   * * *
   Узгорак, белы
   ад дзьмухаўцовых куляў,
   глядзi, не ўзьляцi.
   * * *
   Там, на гарышчы
   ў пушцы з жаўнерыкамi
   жыве маленства.
   * * *
   Чаму ты маўчыш,
   зязюля-прарочыца,
   у маiм садзе?
   * * *
   Дзьмухаўцовы пух
   у тваёй жарай грыўцы.
   Скончыўся травень.
   * * *
   Пялёсткi вiшняў
   прыплылi па рачулцы
   з майго дзяцiнства.
   * * *
   Зялёны вецер
   прынёс з таго берага
   згадкi пра цябе.
   * * *
   Пярсьцёнак-зьмейка,
   толькi ён застаецца
   берагчы цябе.