Робэрт Стывенсан
   Летнi сон
   Пераклад: Алена Таболiч
   Узiмку я ганю свой сон,
   Хоць ноч свой чорны парасон
   не склала.
   А ўлетку ўсё наадварот
   Хоць светла - пазяхае рот,
   I ноч - як скнара.
   Хоць крокi за акном чутны,
   Не могуць сон спужаць яны.
   I як мне тут, скажыце, быць,
   Што мне - смяяцца цi тужыць?
   Мне вельмi хочацца гуляць,
   Ды - завiдна ўжо трэба спаць.